Paracas, Lima, Huaraz en thuis!

Hai lieve allemaal,

Hierbij dan eindelijk mijn laatste verhaaltje over het mooie Zuid-Amerika. Ik ben alweer twee weken terug op Nederlandse bodem en zoals jullie zien heb ik dit schrijven lekker lang uitgesteld haha. Maar, hier dan toch mijn laatste avontuurtjes.

Na Huacachina ging ik door naar Paracas. Een klein plaatsje aan de kust, wat bekend staat om de 'Islas Ballestas', een eilandengroep die ook wel de 'mini Galapagos' wordt genoemd. En nou, iedereen die in Zuid-Amerika of zelfs in Ecuador is geweest, weet vast dat je dan een paradijsje kan verwachten. Ik was heel benieuwd. Met een boot vaarden we naar de eilanden toe, om vervolgens heel veel wildlife te gaan spotten. Zeeleeuwen, pinguïns, pelikanen, krabben, rode zeesterren en vooral ook duizenden, misschien wel miljoenen verschillende vogels! Ik heb nog nooit zóveel vogels - laat staan dieren - bij elkaar gezien, sommige eilandjes zagen er gewoon helemaal zwart van, echt bizar. Vooral de zeeleeuwen waren geweldig om van zo dichtbij te kunnen zien, en ja ook pinguïns blijven geniale beestjes, de manier waarop ze bewegen is zo vermakelijk. Ik genoot in volle teugen van deze bijzondere plek, zoveel moois was er te zien.

Ook heb ik een wandeling door het National Reserve gemaakt. Een zandduin op, het mooie uitzicht over de zee, een verdwaald vissersbootje, het vele zeewier wat de kust op sommige plekken helemaal groen kleurt, de zonsondergang, en ook hier weer zulke mooie vogeltjes, wat een prachtplek! Opvallend was trouwens dat - ook hier - de grond voor een groot deel uit zout bestaat. Vlak onder het zand kon je het zout al vinden, zie maar op de foto's. In Paracas zelf was naast deze twee plekken niet heel veel te beleven, maar ik heb wel nog heerlijke ceviche op. 

Ik besloot om door te gaan naar Lima, de hoofdstad van Peru waar ik mijn reis zou eindigen. Nog een kleine week voordat mijn vliegtuig zou vertrekken kwam ik daar aan. Op dat moment had ik eigenlijk direct naar huis willen gaan. Ik was wel klaar met m'n reisje en wilde graag naar huis toe. Daarnaast was een week in Lima ook nog eens behoorlijk lang - het merendeel van de backpackers skipt deze stad zelfs moeiteloos - dus, wat ging ik doen in deze laatste week... 

Na een paar dagen in Lima gespendeerd te hebben, besloot ik om nog een uitstapje naar Huaraz te maken, acht uur ten noorden van Lima. Ik had hier veel goede verhalen over gehoord, Huaraz is namelijk hét hikersparadise van Peru. Ik had twee volle dagen de tijd en dus maakte ik twee dagtripjes. Gelukkig ontmoette ik hier gelijk weer leuke mensen, wat heel fijn was. Op de eerste dag bezochten we de Pastoruri gletsjer. Onderweg maakten we wat stops, onder andere in een landschap met heel veel gekke, wel tien meter hoge planten. Ik bleef gefascineerd door de vorm en groei van deze planten, een soort mega sigaren of wc-borstels, op een begeven moment zagen we d'r van alles in haha. De gletsjer bevond zich op ruim 5000 meter hoogte, en dus was het weer even wennen om op deze hoogte het kleine stukje omhoog te wandelen. Na vijf stappen weer buiten adem zijn went helaas toch niet echt - of misschien toch een beetje? Langzaam maar constant liep ik omhoog, en na een half uurtje kwamen we al bij de gletsjer aan. Wat een groot stuk ijs, bijzonder wel om te zien. En dat terwijl de gletsjer in de afgelopen jaren al behoorlijk is gesmolten. Na wat fotootjes liepen we weer terug, lekker naar beneden. Al met al had ik misschien wel iets meer van de gletsjer verwacht, maar ik ben denk ik al teveel verwend met zoveel mooie dingen...

De tweede dagtrip ging naar Laguna 69, één van de bekenste en mooiste meren in Peru. Nijal had me al gewaarschuwd dat het een pittige hike zou worden hier naar toe, vier jaar geleden was hij hier ook. Vanuit een vallei zouden we zo'n 800 meter omhoog klimmen, in acht kilometer, en daar zouden we op een hoogte van 4600 meter het meer aantreffen om vervolgens weer deze weg naar beneden te lopen. Op de dag hiervoor na was ik al even niet meer op hoogte geweest dus ik vond het wel een beetje spannend. Maar, het ging eigenlijk wel prima. Of laat ik zeggen, de eerste zeven kilometer. Ja het was klimmen, maar wel met goede paden, geweldige uitzichten vanuit de vallei, de rotsen op, uitzicht op grote watervallen, de sneeuwtopjes én hoogste berg van Peru in de verte, en zoveel meer moois... Ik genoot wel. Toen ik bij het laatste bordje aankwam waarop stond dat het meer nog maar een kilometer te gaan was dacht ik, 'oh makkie, dan ben ik er zo'. Maar, deze laatste kilometer was natuurlijk helemaal geen makkie en in tegendeel juist enorm zwaar. Ik kreeg veel last van de hoogte. Na iedere tien trage mini stapjes moest ik 'even' stoppen om op adem te komen en m'n hartslag weer wat te laten dalen. En nou ik kan je zeggen, dan duurt een kilometer omhoog heel lang en vraag je jezelf meerdere malen af waar je in godsnaam mee bezig bent en of je het überhaupt wel gaat halen. Ik denk dat je je wel kan voorstellen hoe blij ik was toen ik het blauwe water in de verte voor m'n neus zag verschijnen. Op dat moment had ik wel kunnen huilen van blijdschap en ontlading, man wat was ik blij eindelijk daar te zijn. En wat een mooi meer! Helder blauw, turquoise water, heeeel gaaf. Ik zocht m'n maatje daar op en een kwartiertje later kwam ook de derde van ons aan, we made it! Al met al was het een gewéldig mooie hike, en was de hele klim zeker de moeite waard! 

Dan kan ik natuurlijk nog over Lima vertellen. Hoofdstad van Peru, en blijkbaar op Caïro na de grootste stad ter wereld te midden van woestijn. Met zo'n tien miljoen inwoners en 43 verschillende wijken had ik al snel in de gaten dat dit een gigantische stad is. Mijn eerste indrukken: chaotisch, veel verkeer, niet zo mooi en door de auto's wordt hier nog meer getoeterd als in de rest van Zuid-Amerika. Toch heb ik ook hier nog een leuke tijd gehad. Ik verbleef in de wijk waar de meeste backpackers zitten; Miraflores. Ten eerste was het hostel heel leuk, heb ik hier nog veel leuke mensen leren kennen en leuke avondjes gehad. Verder ben ik meegelopen met een free walking tour in het historische centrum en eentje in de hippe en opkomende wijk Barranco, waar onder andere veel mooie grafitti is te bewonderen. Beiden heel leuk om te zien en interessant om hier van alles over te horen. Ook heb ik met twee Nederlandse meiden een fietsje gehuurd en zijn we langs de lange boulevard van Miraflores gefietst. We passeerden het ene groene park na het andere groene park, met uitzicht over de zee, en verbaasden ons er eigenlijk over dat Lima toch best wel heel leuk is. We hadden zelfs best veel zon en een blauwe lucht in deze dagen, iets wat blijkbaar ook aardig uitzonderlijk is hier. We fietsten naar de wijk Barranco en vervolgens weer terug. En ja, op een fietsje zitten is voor Nederlanders natuurlijk al snel gewoon heel fijn. 

Alles bij elkaar genomen heb ik in mijn laatste week Peru dus ook nog heel erg genoten! En toen, was het dan eindelijk tijd om naar huis te gaan. Eenmaal op het vliegveld in Lima kreeg ik toch een beetje mixed feelings. Ik keek er al even zo naar uit om naar huis te gaan maar nu voelde ik toch ook een beetje een verdrietig gevoel opkomen. Dit was het dan. Mijn reisje in Zuid-Amerika zat er op. Het is zo snel gegaan, ik heb zoveel gezien, gedaan, meegemaakt, leuke mensen ontmoet... Ik ben zóveel herinneringen en ervaringen rijker geworden. En heel blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan, want oh het was toch echt wel spannend zo alleen, zeker na Colombia samen met Nijal, even weer helemaal alleen. Trots dat alles zo goed is gegaan, en dankbaar voor alles wat ik onderweg ben tegengekomen. 

En toen begon m'n weg naar huis. Eerst terug naar Colombia, waarna ik een tien uur durende vlucht had naar Parijs. Deze vlucht was behoorlijk vertraagd waardoor ik m'n overstap naar Brussel met veel gestress gelukkig toch net heb gehaald. En eenmaal daar stond een heel ontvangstcomité mij op te wachten, zo lief en fijn om hen allen weer te zien! 

Inmiddels zijn we alweer twee weken verder. De eerste dagen terug voelden als leven op een roze wolkje, lekker alles weer thuis, maar inmiddels is alles weer normaal en precies zoals het was haha. Morgen begin ik weer met werken en dan is het lui lekker leventje helemaal achter de rug. Maar, ook daar heb ik stiekem best wel weer zin in(:

Lieve allemaal, bedankt voor het lezen en jullie leuke en lieve reacties op mijn verhalen en foto's. Dat maakte het extra leuk om deze blog te blijven schrijven. 

Liefs Judith