San Pedro de Atacama, Nazca en Huacachina
Hai allemaal,
Na Uyuni ging ik met drie anderen door naar San Pedro de Atacama in Chili. Vanuit daar ging één van hen al snel verder, maar samen met de twee anderen heb ik mn tijd in San Pedro gespendeerd, totdat onze wegen ook een andere kant op gingen.
San Pedro is een heel chill en rustig plaatsje. Soms iets te rustig want een uitgaansleven was er niet (en wij maar zoeken naar barretje die open was haha). De woestijn hieromheen is de droogste woestijn op aarde, op sommige plekken heeft het blijkbaar al jaren niet geregend... Maar, voor een woestijn viel de temperatuur mee (tegen de dertig graden aan). We hebben hele toffe dagen gehad in San Pedro. Ten eerste vanwege het heeeeerlijke weer! Eindelijk weer korte broeken weer. Verwacht overigens geen bruin kleurtje als ik thuis kom, die heb ik niet en ga ik ook niet meer krijgen;p
Op één van de dagen hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar de Valle de la Luna gefietst. Wat was ik blij om eindelijk weer op een fiets te zitten! Ik merkte nu pas hoeveel ik dat had gemist. Genieten. De Valle de la Luna bestaat uit een soort, zoals de naam al zegt, maanlandschap. Dat snapten we toen we d'r eenmaal waren. Hoekige rotsen en bergen maar ook stukken grot -joepie weer doorheen klauteren-, zandduinen en natuurlijk woestijn. We fietsten door de vallei heen en stopten bij een aantal uitzichtpunten. Adembenemend mooi! Op sommige stukjes leek het even alsof we de enigen op de wereld waren. En wat voelde het heerlijk om de heuvels op de klimmen met onze mountainbikes, om vervolgens weer lekker naar beneden te roetsjen. Op het eind van de middag viel het licht heel mooi op de bergen in de verte. Het maakte het echt een ongelooflijk fijn fietstochtje. Ik had niet verwacht dat deze dag zo tof zou worden, maar dat was die zeker.
Ook hebben we vroeg in de ochtend de Tatio geisers bezocht, één van de grootste geisergebieden ter wereld. We hadden gehoord dat deze anders zijn als degenen bij Uyuni, dus we waren benieuwd. Het waren er inderdaad veel meer, het was groter, en dus meer stoom in de lucht. En, hier konden we beter het spuitende water uit de aarde zien komen, net fonteintjes. En ondanks dat het buiten super koud was, voelde de grond als een kacheltje haha, echt gek. Daarna gingen we naar een hotspring, waar we enorm naar uitkeken, want het was zo koud. En tja, de hotspring bij Uyuni was heeeeerlijk warm. Maar helaas, deze hotspring was een enorme teleurstelling haha. Iedereen zat op een kluitje aan één kant van het bad, waar een klein straaltje heet water het bad in kwam. We werden er echter niet warm van dus zijn er uiteindelijk maar uit gegaan. Gelukkig waren de geisers het bezoekje wel waard!
Verder is San Pedro de Atacama, mede vanwege alle weersonstandigheden, één van de beste plekken ter wereld om sterren te kijken. Dat hebben we dus ook gedaan. We kregen een algemene astrologische uitleg over sterren, sterrenclusters, sterrenbeelden, lichtjaren en galaxy's. Ik realiseerde me weer wat een ingewikkeld, groot en onvoorstelbaar iets het heelal is. Hoe alle sterren continu super snel bewegen maar sterrenbeelden er voor ons toch altijd hetzelfde uit zien. En wat zijn wij toch klein hier op aarde... Daarna bekeken we door verschillende mega microscopen onder andere Mars en Saturnus, echt cool! Omdat alles om ons heen zo donker was en er geen lichtvervuiling was, was de hele hemel vól met sterren. Ik denk dat ik nog nooit zoveel sterren bij elkaar heb gezien, echt wauw! Ik zag zelfs ook nog een aantal vallende sterren. Tussendoor kregen we trouwens ook nog lekkere Chileense rode wijn, ik was helemaal happy.
Wat we verder in San Pedro hebben gedaan? Niet zoveel. Veel gechilled in de zon, een beetje door het stadje gelopen, én voor het eerst in tijden had ik een keuken in het hostel. We konden dus lekker ons eigen eten maken want er was zelfs een klein supermarktje in de buurt. Niks is meer vanzelfsprekend als je iedere keer op een andere plek zit haha. Ook dat was genieten dus.
Na San Pedro pakte ik de nachtbus naar Arequipa. Ruim duizend kilometer, drie bussen en een grensovergang later kwam ik daar aan. Omdat ik hier al eerder was geweest heb ik weinig interessants te melden over Arequipa. Het was voornamelijk even een stop om m'n reis naar Nazca te breken.
In Nazca verbleef ik twee nachtjes. Nazca staat bekend om de Nazcalijnen; verschillende soorten figuren in de aarde die al eeuwen oud zijn en ooit gemaakt zijn door de oude Nazca bevolking. Tot op de dag van vandaag weet echter niemand waarom. Eén groot mysterie. Met een klein vliegtuigje kan je over de lijnen vliegen, en gelukkig heb ik dat gedaan. Je kon de verschillende figuren super goed zien; een aap, kolibrie, astronaut, hond, boom, et cetera. Ook de vlucht op zich vond ik al leuk, continu van de ene op de andere kant, van links naar rechts, zodat iedereen alles kon zien.
Verder heb ik in Nazca een museum bezocht en ook de open graven die net buiten Nazca liggen. Deze graven zijn in de jaren zeventig gevonden, zo'n vijftig lichamen van de oude Nazca stam werden gevonden. Toen is besloten om de graven open te houden, en de lichamen op hun originele plek te laten liggen. Nu zijn er nog zo'n dertig lichamen te zien. Bizar is dat ze nog in zo'n goede staat zijn, het haar zit er vaak nog helemaal op. En zoals je op de foto's kan zien, ze hadden enorm lang haar, dat stond voor veel kracht.
Na Nazca bezocht ik Huacachina, een miniscuul klein dorpje maar voornamelijk bekend als de groene oase in de woestijn. In het midden van het dorpje ligt een meer en daaromheen staan wat palmbonen. Verder zijn het vooral hostels en restaurantjes. Dé activiteit die iedereen hier doet is met buggy's over de zandduinen van de woestijn sjeezen. Met een behoorlijke snelheid reden we de duinen op en af, het was soms net een achtbaan -inclusief gillen-, vet leuk haha. Na een poosje stopten we om te gaan sandboarden. Met eerst het board op het topje van de heuvel, gingen we om de beurt op onze buik naar beneden. Ik was behoorlijk zenuwachtig maar wilde dit sowieso doen. Dus bij de eerste keer, een klein zetje, om dan vervolgens met een aardige snelheid naar beneden te glijden. Waaaaaah en daar was de adrenaline! Heel gaaf! Dit deden we vier keer, en iedere keer vanaf een hogere en/of steilere heuvel. Iedere keer weer zenuwen maar toch steeds naar beneden, het was heel tof! We sloten af met het bekijken van de mooie zonsondergang in de duinen en daarna reden we terug naar Huacachina.
De volgende dag bezocht ik samen met drie anderen die ik in m'n hostel had ontmoet een wijngaard, één van de oudste (of de oudste?) in Zuid-Amerika; Tacama. Deze wijngaard bestaat sinds 1540. We kregen een rondleiding waarbij we allemaal oude machines zagen, maar ook een stukje van het nieuwe gedeelte. Tacama heeft een capaciteit van drie miljoen liter, als ik het goed heb onthouden. Rode wijn, witte wijn én pisco. Natuurlijk zat er ook een kleine proeverij bij, de wijntjes waren lekker maar de pisco zo puur vond ik helemaal niks, bah. Doe mij maar een pisco sour, haha. Maar het mooiste van Tacama waren de kleurrijke gebouwen en door de lente stond alles nu in bloei. Natuurlijk alle wijngaarden maar ook veel bomen en bloemen. Water dat in de wijngaard wordt gebruikt komt via kanalen uit de Andes. Al met al een hele mooie plek. En dat tussen alle droge en stoffige plaatsen hier omheen. Best bijzonder. Bekijk de foto's maar.
Verder zit ik over precies een week al in het vliegtuig! Eerlijk gezegd kan ik haast niet meer wachten en heb ik super veel zin om weer naar huis te gaan! Ik hoop dat de laatste dagen voorbij vliegen hihi. Maar, wel nog eventjes genieten van m'n laatste avontuurtjes hier. Tot snel, echt snel!
Liefs Judith
P.S. Foto's staan in het mapje Chili en Peru(:
Na Uyuni ging ik met drie anderen door naar San Pedro de Atacama in Chili. Vanuit daar ging één van hen al snel verder, maar samen met de twee anderen heb ik mn tijd in San Pedro gespendeerd, totdat onze wegen ook een andere kant op gingen.
San Pedro is een heel chill en rustig plaatsje. Soms iets te rustig want een uitgaansleven was er niet (en wij maar zoeken naar barretje die open was haha). De woestijn hieromheen is de droogste woestijn op aarde, op sommige plekken heeft het blijkbaar al jaren niet geregend... Maar, voor een woestijn viel de temperatuur mee (tegen de dertig graden aan). We hebben hele toffe dagen gehad in San Pedro. Ten eerste vanwege het heeeeerlijke weer! Eindelijk weer korte broeken weer. Verwacht overigens geen bruin kleurtje als ik thuis kom, die heb ik niet en ga ik ook niet meer krijgen;p
Op één van de dagen hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar de Valle de la Luna gefietst. Wat was ik blij om eindelijk weer op een fiets te zitten! Ik merkte nu pas hoeveel ik dat had gemist. Genieten. De Valle de la Luna bestaat uit een soort, zoals de naam al zegt, maanlandschap. Dat snapten we toen we d'r eenmaal waren. Hoekige rotsen en bergen maar ook stukken grot -joepie weer doorheen klauteren-, zandduinen en natuurlijk woestijn. We fietsten door de vallei heen en stopten bij een aantal uitzichtpunten. Adembenemend mooi! Op sommige stukjes leek het even alsof we de enigen op de wereld waren. En wat voelde het heerlijk om de heuvels op de klimmen met onze mountainbikes, om vervolgens weer lekker naar beneden te roetsjen. Op het eind van de middag viel het licht heel mooi op de bergen in de verte. Het maakte het echt een ongelooflijk fijn fietstochtje. Ik had niet verwacht dat deze dag zo tof zou worden, maar dat was die zeker.
Ook hebben we vroeg in de ochtend de Tatio geisers bezocht, één van de grootste geisergebieden ter wereld. We hadden gehoord dat deze anders zijn als degenen bij Uyuni, dus we waren benieuwd. Het waren er inderdaad veel meer, het was groter, en dus meer stoom in de lucht. En, hier konden we beter het spuitende water uit de aarde zien komen, net fonteintjes. En ondanks dat het buiten super koud was, voelde de grond als een kacheltje haha, echt gek. Daarna gingen we naar een hotspring, waar we enorm naar uitkeken, want het was zo koud. En tja, de hotspring bij Uyuni was heeeeerlijk warm. Maar helaas, deze hotspring was een enorme teleurstelling haha. Iedereen zat op een kluitje aan één kant van het bad, waar een klein straaltje heet water het bad in kwam. We werden er echter niet warm van dus zijn er uiteindelijk maar uit gegaan. Gelukkig waren de geisers het bezoekje wel waard!
Verder is San Pedro de Atacama, mede vanwege alle weersonstandigheden, één van de beste plekken ter wereld om sterren te kijken. Dat hebben we dus ook gedaan. We kregen een algemene astrologische uitleg over sterren, sterrenclusters, sterrenbeelden, lichtjaren en galaxy's. Ik realiseerde me weer wat een ingewikkeld, groot en onvoorstelbaar iets het heelal is. Hoe alle sterren continu super snel bewegen maar sterrenbeelden er voor ons toch altijd hetzelfde uit zien. En wat zijn wij toch klein hier op aarde... Daarna bekeken we door verschillende mega microscopen onder andere Mars en Saturnus, echt cool! Omdat alles om ons heen zo donker was en er geen lichtvervuiling was, was de hele hemel vól met sterren. Ik denk dat ik nog nooit zoveel sterren bij elkaar heb gezien, echt wauw! Ik zag zelfs ook nog een aantal vallende sterren. Tussendoor kregen we trouwens ook nog lekkere Chileense rode wijn, ik was helemaal happy.
Wat we verder in San Pedro hebben gedaan? Niet zoveel. Veel gechilled in de zon, een beetje door het stadje gelopen, én voor het eerst in tijden had ik een keuken in het hostel. We konden dus lekker ons eigen eten maken want er was zelfs een klein supermarktje in de buurt. Niks is meer vanzelfsprekend als je iedere keer op een andere plek zit haha. Ook dat was genieten dus.
Na San Pedro pakte ik de nachtbus naar Arequipa. Ruim duizend kilometer, drie bussen en een grensovergang later kwam ik daar aan. Omdat ik hier al eerder was geweest heb ik weinig interessants te melden over Arequipa. Het was voornamelijk even een stop om m'n reis naar Nazca te breken.
In Nazca verbleef ik twee nachtjes. Nazca staat bekend om de Nazcalijnen; verschillende soorten figuren in de aarde die al eeuwen oud zijn en ooit gemaakt zijn door de oude Nazca bevolking. Tot op de dag van vandaag weet echter niemand waarom. Eén groot mysterie. Met een klein vliegtuigje kan je over de lijnen vliegen, en gelukkig heb ik dat gedaan. Je kon de verschillende figuren super goed zien; een aap, kolibrie, astronaut, hond, boom, et cetera. Ook de vlucht op zich vond ik al leuk, continu van de ene op de andere kant, van links naar rechts, zodat iedereen alles kon zien.
Verder heb ik in Nazca een museum bezocht en ook de open graven die net buiten Nazca liggen. Deze graven zijn in de jaren zeventig gevonden, zo'n vijftig lichamen van de oude Nazca stam werden gevonden. Toen is besloten om de graven open te houden, en de lichamen op hun originele plek te laten liggen. Nu zijn er nog zo'n dertig lichamen te zien. Bizar is dat ze nog in zo'n goede staat zijn, het haar zit er vaak nog helemaal op. En zoals je op de foto's kan zien, ze hadden enorm lang haar, dat stond voor veel kracht.
Na Nazca bezocht ik Huacachina, een miniscuul klein dorpje maar voornamelijk bekend als de groene oase in de woestijn. In het midden van het dorpje ligt een meer en daaromheen staan wat palmbonen. Verder zijn het vooral hostels en restaurantjes. Dé activiteit die iedereen hier doet is met buggy's over de zandduinen van de woestijn sjeezen. Met een behoorlijke snelheid reden we de duinen op en af, het was soms net een achtbaan -inclusief gillen-, vet leuk haha. Na een poosje stopten we om te gaan sandboarden. Met eerst het board op het topje van de heuvel, gingen we om de beurt op onze buik naar beneden. Ik was behoorlijk zenuwachtig maar wilde dit sowieso doen. Dus bij de eerste keer, een klein zetje, om dan vervolgens met een aardige snelheid naar beneden te glijden. Waaaaaah en daar was de adrenaline! Heel gaaf! Dit deden we vier keer, en iedere keer vanaf een hogere en/of steilere heuvel. Iedere keer weer zenuwen maar toch steeds naar beneden, het was heel tof! We sloten af met het bekijken van de mooie zonsondergang in de duinen en daarna reden we terug naar Huacachina.
De volgende dag bezocht ik samen met drie anderen die ik in m'n hostel had ontmoet een wijngaard, één van de oudste (of de oudste?) in Zuid-Amerika; Tacama. Deze wijngaard bestaat sinds 1540. We kregen een rondleiding waarbij we allemaal oude machines zagen, maar ook een stukje van het nieuwe gedeelte. Tacama heeft een capaciteit van drie miljoen liter, als ik het goed heb onthouden. Rode wijn, witte wijn én pisco. Natuurlijk zat er ook een kleine proeverij bij, de wijntjes waren lekker maar de pisco zo puur vond ik helemaal niks, bah. Doe mij maar een pisco sour, haha. Maar het mooiste van Tacama waren de kleurrijke gebouwen en door de lente stond alles nu in bloei. Natuurlijk alle wijngaarden maar ook veel bomen en bloemen. Water dat in de wijngaard wordt gebruikt komt via kanalen uit de Andes. Al met al een hele mooie plek. En dat tussen alle droge en stoffige plaatsen hier omheen. Best bijzonder. Bekijk de foto's maar.
Verder zit ik over precies een week al in het vliegtuig! Eerlijk gezegd kan ik haast niet meer wachten en heb ik super veel zin om weer naar huis te gaan! Ik hoop dat de laatste dagen voorbij vliegen hihi. Maar, wel nog eventjes genieten van m'n laatste avontuurtjes hier. Tot snel, echt snel!
Liefs Judith
P.S. Foto's staan in het mapje Chili en Peru(:
Geniet van de komende dagen. Kusjes en knuffels van ons allemaal!!
ook prachtige foto,s.
een goede terugreis gewenst.