Sucre, Potosí en Uyuni

2 november 2018 - Uyuni, Bolivia

Hai allemaal,

De volgende bestemming in Bolivia was Sucre, de hoofdstad van dit land en ook wel 'de witte stad' genoemd, op de foto's zie je wel waarom. En heeeele andere stad in vergelijking met andere plekken in Bolivia waar ik ben geweest, netter en tevens allemaal wat beter onderhouden. Samen met Anne-Claire heb ik in twee dagen de stad verkend. Net als veel andere Zuid-Amerikaanse steden heeft ook Sucre een geweldige markt met werkelijk van alles. De markten zijn eigenlijk m'n favoriete plekken in de steden, er is altijd zoveel te zien! Voor €1,50 aten we een soep en een heerlijk gerecht, midden tussen de locals, het blijft zo'n leuke ervaring.

Ook bezochten we het dinosauruspark aan de rand van de stad. Op een grote wand staan hier zo'n 12.000 voetafdrukken van verschillende soorten dinosaurussen. Er zijn weinig plekken op de wereld waar je er zoveel zo dicht bij elkaar kan zien, tof wel! In het museum er naast werd uitleg gegeven over onder andere de verschillende soorten dino's die hier geleefd hebben en hoe je de verschillende voetafdrukken kan herkennen. Ook hadden ze de dino's in ware grootte nagebouwd, dat was wel bizar om te zien maar vooral om voor te stellen dat die gigantische beesten ooit echt geleefd hebben!

Verder kochten we heerlijke chocolaatjes in één van de vele chocoladewinkeltjes en we deden een walking tour om nog wat meer van de stad te zien en d'r over te horen. Het was een hele goede tour en we kwamen op hele mooie en oude plekken van de stad. We hoorden over de negentien kerken en hoe de Spanjaarden ooit een heel gangenstelstel onder al deze kerken hebben gebouwd, om in geval van nood te kunnen ontsnappen. Gek genoeg is dit enorme gangenstelsel pas zeven jaar geleden ontdekt. Verder kwamen we vlak voor zonsondergang bij een uitzichtpunt over de stad, een mooi uitzicht over alle rode daken van Sucre.

Daarna volgde een speciaal momentje. Ik had namelijk een café met Nederlandse eigenaar gevonden en ik had gelezen dat daar bitterballen te vinden waren... Natuurlijk wilde ik die proberen, ik had er al even zoveel zin in! Eindelijk weer een Nederlands bitterballetje, ze waren heerlijk! Ook m'n Franse vriendinnetje vond ze lekker, dus we hebben genoten.

De volgende dag ging ik met de bus verder naar Potosí, de hoogst gelegen stad ter wereld. Deze stad staat voornamelijk bekend om de vele zilvermijnen, van waaruit al honderden jaren zilver en andere mineralen worden gewonnen. De stad zelf is niet super bijzonder maar de kleurrijke huizen in het centrum maken het leuk om even rond te lopen. Maar, ik was hier vooral voor m'n bezoek aan de mijnen. Eerst kregen we een prachtig mooi pakje aan (zie de foto's), waarna we naar een mooi uitzichtpunt over de stad gingen en we vervolgens de mijnen in konden gaan. Ik had al veel gehoord over de slechte werkcondities waar de mijnwerkers in werken. Al snel werd duidelijk waarom. De gangen zijn niet hoog (dus veel bukken) en het is er ontzettend stoffig. Ook eten de mijnwerkers niet tijdens het werk (want er zijn geen wc's...), ze kauwen alleen de hele dag op cocabladeren, om genoeg energie te hebben. En als je dan ook nog ziet wat voor werk ze verrichten, met karretjes waar een ton gewicht in zit rijden ze door de gangen, en alles gaat handmatig. Toch werken de mijnwerkers er blijkbaar graag, want ondanks dat ze veel korter leven, krijgen ze wel goed betaald... Ik was na twee uur in de mijnen eigenlijk blij dat ik weer buiten was...

Na Potosí nam ik de bus naar Uyuni. Daar kon ik gelukkig de volgende dag al starten met m'n driedaagse tour naar Salar de Uyuni en het National Park wat er naast ligt. Eerst de welbekende zoutvlaktes. Heel tof om ze nu dan eindelijk in het echt te zien! Ongelovelijk hoe groot het is, alleen maar wit om ons heen en een helder blauwe lucht, wauw. We reden er een paar uur overheen en maakten een paar stops. Onder andere bij een 'begraafplaats van treinen', en we zagen bij een klein museum hoe het zout dat op de vlaktes ligt bewerkt wordt tot het zout dat in onze zoutpotjes zit. In de middag kwamen we bij een eilandje op de zoutvlakte. Een eilandje met enorm veel hoge cactussen. Zo gek om dit midden op de zoutvlakte te zien! We liepen een mooie wandeling en ik genoot nog meer van de mooie uitzichten. Na zo'n twee uurtjes meer rijden kwamen we aan bij onze slaapplaats; een hostel gemaakt van zout. Heel bijzonder haha. We hebben lekker gegeten en speelden wat potjes kaarten. We hadden gelukkig een heel gezellig groepje met z'n zessen!

De volgende dag zaten we veel in de auto, maar we maakten natuurlijk onderweg een aantal stops. We reden langs vier meren, langs vulkanen, door de desert, we speelden tafelvoetbal (leuk haha), een oud treinspoor... De hele dag de meest mooie uitzichten! Mijn hoogtepuntjes van deze dag? De flamingo's en het laatste meer; Laguna Colorado. De flamingo's zagen we bij alle meren, lekker aan het smikkelen van de algen in het water. Wat tof om ze van dichtbij op deze mooie plekken te zien, en het waren er zó veel! Duizenden. Ik was verkocht door deze mooie roze (en grijze) beestjes en had me de hele dag wel kunnen vermaken door alleen maar daar naar te kijken. En dan Laguna Colorado, hier kwam alles samen. Het rode water door de rode algen, de bergen op de achtergrond, de vele flamingo's, een paar lama's in het water, de felle zon en tegelijkertijd de koude wind... Geweldig. En voor mij zeker niet minder indrukwekkend dan de zoutvlaktes.

De laatste dag duurde kort maar begon vroeg. Om vier uur zaten we in de auto, op weg naar de geisers. Het was twee graden en dus veel te koud. Eenmaal daar was het nog vrij donker toen we de eerste geiser zagen, maar al snel kwam de zon op en bekeken we de geisers met op de achtergrond de zonsopgang, wederom heel gaaf! Ook zag ik voor het eerst borrelend lava, van de vulkaan die hier vlakbij lag. Even vergaten we de kou. We vergaten de kou al helemaal toen we even later in een hotspring zaten! 35 graden in het water, 2 graden daar buiten, heerlijk genieten. Daarna ontbeten we, kwamen we nog langs een uitzichtpunt en een meer, en toen werden we met vier van ons bij de Chileense grens afgezet. Blijkbaar konden we maar op twee tijden de grens oversteken, en dus waren we daar al om negen uur in de ochtend. Lekker vroeg. Stempeltje Bolivia uit en bijna drie uur later stempeltje Chili in. Het duurde allemaal even, alle tassen moesten open, maar goed, even later waren we in Chili! Een uurtje rijden en toen kwamen we aan in San Pedro de Atacama. Hier ben ik de afgelopen dagen geweest. Bijna dertig graden en eindelijk weer korte broeken weer, jiehoe! Een aardige overgang op één dag maar ik was helemaal blij haha.

Gisteravond heb ik de nachtbus terug naar Peru gepakt, en inmiddels ben ik de grens alweer gepasseerd. Nog zes uurtjes en ik ben weer in Arequipa. Later meer over San Pedro. Voor nu was dit 'm weer, tot de volgende keer(:

Liefs Judith

Foto’s

5 Reacties

  1. Sterre Kolsteeg:
    2 november 2018
    heerlijk bezig lieverd! mooi verhaal en mooie avonturen.
  2. Riekie bronzewijker:
    2 november 2018
    prachtig reisverslag.
    mooie fotos.
    groet riekie
  3. Mama:
    2 november 2018
    He Judith wat een mooi verhaal en foto's weer, hoorde van Jenneke dat je nu weer alleen verder ging. Nog twee weken genieten en leuke dingen doen, een gran beso y abrazo en tot gauw.
  4. John, Elise en Shanti:
    2 november 2018
    Wat schrijf je toch leuk. Je neemt ons echt mee. Je had gisteren al wat foto`s doorgestuurd, super.
    Nog twee weekjes, geniet met volle teugen! Kusjes en knuffels van ons allemaal
  5. Joni:
    3 november 2018
    Wauw juut!!! XXX