Titicacameer en La Paz
23 oktober 2018 - La Paz, Bolivia
Hoi lieve allemaal,
Na de jungle in Peru ging mijn reisje weer verder, in m'n eentje, naar Bolivia. Best wel weer spannend maar ik had er ook veel zin in om naar het volgende land te gaan(: De eerste stop was het Titicacameer. Dit is het hoogst bevaarbare meer ter wereld (3812 meter), en het heeft een Peruaans en een Boliviaans deel. Ik heb het meer eerst vanaf de Peruaanse kant gezien, vanuit Puno. Vanaf daar heb ik een korte tour naar de drijvende Uros-eilanden gemaakt. De eilanden werden door de bevolking gebouwd om zich op het meer te verschuilen voor de Spanjaarden. Ze zijn volledig gemaakt van riet, en omdat het riet langzaam weg rot moet dit continu opnieuw aangevuld worden. Bijzonder om te zien. Maar, omdat het ook een beetje een showtje leek te zijn was ik blij dat ik meteen weer doorging. Door naar Bolivia!
De grensovergang was interessant. Voor de grens moesten we de bus uit, een exit stempel halen aan de Peruaanse kant, de grens over wandelen, en een stempel halen aan de Boliviaanse kant. Helaas was de informatieverschaffing niet op en top en had ik -samen met een ander meisje- de Peruaanse stempel gemist en moesten we wat over en weer lopen over de grens hahaha. Hopend dat de bus op ons zou wachten, al had ik daar wel vertrouwen in. Dat kwam natuurlijk allemaal goed. Ik was alleen een beetje teleurgesteld dat m'n Boliviaanse stempel niet zo mooi in m'n paspoort stond;p
Copacabana, een klein maar gezellig stadje van een paar straten, en wanneer de zon schijnt een hele fijne plek om te zijn. De eerste dag begon echter met regen, helaas pindakaas. In m'n hostel had ik al snel een aantal anderen ontmoet waarmee ik deze dag naar Isla del Sol zou gaan. Het eiland waar volgens de Inca's de zon is geboren. Helaas was de zon voor ons ver te zoeken, al werd het wel al snel droog en oké er kwamen toch wat zonnestraaltjes door. We hebben een stuk gewandeld op dit groene en rotsachtige eiland en genoten van de kleine huisjes, de ezeltjes zo hier en daar, en de mooie uitzichten over het blauwe meer. In de avond bekeken we het onweer, wat echt super mega groot maar gelukkig ook ver weg was. De volgende dag scheen de zon vollop en hebben we het stadje nog een beetje bekeken, wat boodschapjes gedaan, koffie gedronken, en kwam ik twee Duitse meiden tegen die ik eerder in Manu ontmoette. Zij gingen naar dezelfde volgende stop als ik, en omdat het zo leuk met hen klikte hebben we daar weer afgesproken.
En de volgende stop was; La Paz. La Paz ligt op bijna 4000 meter en het is zo enorm groot dat wanneer je in de bergen bent en een uitzicht over de stad hebt, er geen eind in zicht is. Mega! La Paz is ook een hele chaotische stad. Chaotisch, interessant en er gebeurt van alles. Overal mensen en op iedere hoek van de straat gebeurt wel iets. Kleine kraampjes met traditionele Bolivaanse vrouwen die letterlijk álles verkopen. Ze dragen veel rokken over elkaar (daardoor lijken ze sterk en natuurlijk vruchtbaar), en dragen gekleurde doeken op hun rug met daarin hun kinderen of voorwerpen. De markten zijn al helemaal geweldig. Ontzettend veel soorten aardappels en zoveel meer andere dingen die je op een Nederlandse markt never nooit niet zal tegen gekomen. Ik bleef m'n ogen uit kijken.
Ik besloot om even lekker de tijd te nemen in La Paz en ben hier vijf dagen gebleven. Ik merkte overigens ook dat ik hier weer wat hoger zat en was daardoor soms wat sneller vermoeid. Samen met de twee Duitse meiden heb ik een walking tour door de stad gedaan, waarbij we allemaal interessante plekken zagen en info kregen over de geschiedenis, cultuur, gewoontes et cetera. Ook hebben we heerlijk gegeten, even een goeie nacht gepartyd tot vroeg in de ochtend (goeie feestjes in La Paz) en de dag daarna lekker uitgebrakt.
Verder ben ik ook naar een cholita wrestling show geweest. Cholita's zijn de Boliviaanse dames in traditionele kleding, en in deze worstelshows laten zij -op een beetje humoristische wijze- zien dat zij niet minder sterk zijn dan mannen, en integendeel, hen juist verslaan. De cholita's waren jaren lang onderdrukt, maar vanaf 1950 laten ze in deze shows met hun vaardigheden hun kracht en trots zien. Toch bleef ik het een beetje vreemd vinden om te zien haha.
Ook heb ik een cable car tour gedaan. Vanaf 2014 is er een stelsel aan kabelbanen over de stad heen gebouwd, wat voor super snelle verbindingen heeft gezorgd. Nog steeds worden er nieuwe banen aangelegd en met een tour kan je over de verschillende delen van de stad 'vliegen'. Met mooie uitzichten en leuke weetjes over de verschillende delen van de stad was dit zeker de moeite waard.
Tevens heb ik ook een dagtripje naar Chacaltaya en de maanvallei gedaan. Chacaltaya was ooit het hoogst gelegen skiresort ter wereld, maar dat is het nu niet meer want er ligt niet meer genoeg sneeuw. Jammerrrrr. Wel konden we hier natuurlijk een mooie wandeling maken. We gingen aardig hoog, en op deze ochtend bereikte ik een nieuw hoogste punt; 5300 meter! Het gekke was dat Chacaltaya aan de ene kant van La Paz lag, koud en met sneeuw, en direct aan de andere kant lag de maanvallei, waar het bijna 30 graden was. Bijzonder wel! De maanvallei ziet er, zoals de naam al zegt, een beetje uit als een maanlandschap. Een gedeelte is nu als park te bezoeken en wordt dus beschermd. Veel andere gedeeltes zijn door de snelle groei van de stad gesloopt. Niemand weet precies hoe dit gesteente is ontstaan maar er zijn wat theorieën. Er zijn namelijk zeefossielen in het gesteente gevonden waardoor wordt gedacht dat dit stuk land ooit zeebodem is geweest en dat deze gekke vormen door erosie zijn ontstaan. Mij kan je van alles wijs maken maar dit klonk best logisch... Al met al een leuke dag!
Na La Paz ging m'n reisje weer verder, later meer daarover. Inmiddels ben ik m'n dagen (globaal) aan het plannen want er is nog zoveel moois te zien maar het einde is alweer in zicht.... Nog eventjes en ik ben weer op Nederlandse bodem!
Liefs Judith
Na de jungle in Peru ging mijn reisje weer verder, in m'n eentje, naar Bolivia. Best wel weer spannend maar ik had er ook veel zin in om naar het volgende land te gaan(: De eerste stop was het Titicacameer. Dit is het hoogst bevaarbare meer ter wereld (3812 meter), en het heeft een Peruaans en een Boliviaans deel. Ik heb het meer eerst vanaf de Peruaanse kant gezien, vanuit Puno. Vanaf daar heb ik een korte tour naar de drijvende Uros-eilanden gemaakt. De eilanden werden door de bevolking gebouwd om zich op het meer te verschuilen voor de Spanjaarden. Ze zijn volledig gemaakt van riet, en omdat het riet langzaam weg rot moet dit continu opnieuw aangevuld worden. Bijzonder om te zien. Maar, omdat het ook een beetje een showtje leek te zijn was ik blij dat ik meteen weer doorging. Door naar Bolivia!
De grensovergang was interessant. Voor de grens moesten we de bus uit, een exit stempel halen aan de Peruaanse kant, de grens over wandelen, en een stempel halen aan de Boliviaanse kant. Helaas was de informatieverschaffing niet op en top en had ik -samen met een ander meisje- de Peruaanse stempel gemist en moesten we wat over en weer lopen over de grens hahaha. Hopend dat de bus op ons zou wachten, al had ik daar wel vertrouwen in. Dat kwam natuurlijk allemaal goed. Ik was alleen een beetje teleurgesteld dat m'n Boliviaanse stempel niet zo mooi in m'n paspoort stond;p
Copacabana, een klein maar gezellig stadje van een paar straten, en wanneer de zon schijnt een hele fijne plek om te zijn. De eerste dag begon echter met regen, helaas pindakaas. In m'n hostel had ik al snel een aantal anderen ontmoet waarmee ik deze dag naar Isla del Sol zou gaan. Het eiland waar volgens de Inca's de zon is geboren. Helaas was de zon voor ons ver te zoeken, al werd het wel al snel droog en oké er kwamen toch wat zonnestraaltjes door. We hebben een stuk gewandeld op dit groene en rotsachtige eiland en genoten van de kleine huisjes, de ezeltjes zo hier en daar, en de mooie uitzichten over het blauwe meer. In de avond bekeken we het onweer, wat echt super mega groot maar gelukkig ook ver weg was. De volgende dag scheen de zon vollop en hebben we het stadje nog een beetje bekeken, wat boodschapjes gedaan, koffie gedronken, en kwam ik twee Duitse meiden tegen die ik eerder in Manu ontmoette. Zij gingen naar dezelfde volgende stop als ik, en omdat het zo leuk met hen klikte hebben we daar weer afgesproken.
En de volgende stop was; La Paz. La Paz ligt op bijna 4000 meter en het is zo enorm groot dat wanneer je in de bergen bent en een uitzicht over de stad hebt, er geen eind in zicht is. Mega! La Paz is ook een hele chaotische stad. Chaotisch, interessant en er gebeurt van alles. Overal mensen en op iedere hoek van de straat gebeurt wel iets. Kleine kraampjes met traditionele Bolivaanse vrouwen die letterlijk álles verkopen. Ze dragen veel rokken over elkaar (daardoor lijken ze sterk en natuurlijk vruchtbaar), en dragen gekleurde doeken op hun rug met daarin hun kinderen of voorwerpen. De markten zijn al helemaal geweldig. Ontzettend veel soorten aardappels en zoveel meer andere dingen die je op een Nederlandse markt never nooit niet zal tegen gekomen. Ik bleef m'n ogen uit kijken.
Ik besloot om even lekker de tijd te nemen in La Paz en ben hier vijf dagen gebleven. Ik merkte overigens ook dat ik hier weer wat hoger zat en was daardoor soms wat sneller vermoeid. Samen met de twee Duitse meiden heb ik een walking tour door de stad gedaan, waarbij we allemaal interessante plekken zagen en info kregen over de geschiedenis, cultuur, gewoontes et cetera. Ook hebben we heerlijk gegeten, even een goeie nacht gepartyd tot vroeg in de ochtend (goeie feestjes in La Paz) en de dag daarna lekker uitgebrakt.
Verder ben ik ook naar een cholita wrestling show geweest. Cholita's zijn de Boliviaanse dames in traditionele kleding, en in deze worstelshows laten zij -op een beetje humoristische wijze- zien dat zij niet minder sterk zijn dan mannen, en integendeel, hen juist verslaan. De cholita's waren jaren lang onderdrukt, maar vanaf 1950 laten ze in deze shows met hun vaardigheden hun kracht en trots zien. Toch bleef ik het een beetje vreemd vinden om te zien haha.
Ook heb ik een cable car tour gedaan. Vanaf 2014 is er een stelsel aan kabelbanen over de stad heen gebouwd, wat voor super snelle verbindingen heeft gezorgd. Nog steeds worden er nieuwe banen aangelegd en met een tour kan je over de verschillende delen van de stad 'vliegen'. Met mooie uitzichten en leuke weetjes over de verschillende delen van de stad was dit zeker de moeite waard.
Tevens heb ik ook een dagtripje naar Chacaltaya en de maanvallei gedaan. Chacaltaya was ooit het hoogst gelegen skiresort ter wereld, maar dat is het nu niet meer want er ligt niet meer genoeg sneeuw. Jammerrrrr. Wel konden we hier natuurlijk een mooie wandeling maken. We gingen aardig hoog, en op deze ochtend bereikte ik een nieuw hoogste punt; 5300 meter! Het gekke was dat Chacaltaya aan de ene kant van La Paz lag, koud en met sneeuw, en direct aan de andere kant lag de maanvallei, waar het bijna 30 graden was. Bijzonder wel! De maanvallei ziet er, zoals de naam al zegt, een beetje uit als een maanlandschap. Een gedeelte is nu als park te bezoeken en wordt dus beschermd. Veel andere gedeeltes zijn door de snelle groei van de stad gesloopt. Niemand weet precies hoe dit gesteente is ontstaan maar er zijn wat theorieën. Er zijn namelijk zeefossielen in het gesteente gevonden waardoor wordt gedacht dat dit stuk land ooit zeebodem is geweest en dat deze gekke vormen door erosie zijn ontstaan. Mij kan je van alles wijs maken maar dit klonk best logisch... Al met al een leuke dag!
Na La Paz ging m'n reisje weer verder, later meer daarover. Inmiddels ben ik m'n dagen (globaal) aan het plannen want er is nog zoveel moois te zien maar het einde is alweer in zicht.... Nog eventjes en ik ben weer op Nederlandse bodem!
Liefs Judith
Geniet weer van ieder moment en op deze manier laat je ons ook mee genieten.
Heel veel plezier en we gaan je gauw zien (wij tellen al af!)
Kussen en knuffels van iedereen. Mucho amor y pronto, besos y abrazos
Wat een geweldige ervaring.
Super mooi al die fotos
Groet Riekie.